Begin 19e eeuw, was het "Bull baiting", mateloos populair en destijds eigenlijk ook een hele normale bezigheid. Het was een sport, "bloodsports". Een stier werd geketend (en dus beperkt in zijn vrijheid), en meestal door meerdere honden belaagd. Een ongelijke strijd dus. Deze stier was dan gekocht voor de slacht en onder het mom van "daar wordt het vlees malser van" beoefende men deze sports. Maar eigenlijk was het gewoon ter vermaak van het, meestal in grote getale opgekomen publiek.

 

Dit soort gevechten, maar ook "Bear baiting" en hanengevechten werden destijds met regelmaat van de klok georganiseerd.

 

Destijds, fokte men niet op uiterlijke fysieke kenmerken. Sterker, men beschikte niet eens over een geschreven standaard waarin deze dergelijke fysieke kenmerken waren vastgelegd. Men fokte primair op een, moeilijk te beschrijven, karaktereigenschap namelijk "gameness". Dit "gameness" is bij benadering misschien wel het beste te definiëren als; "het genetisch vast leggen van een onverzettelijke wilskracht en moed om ten tijde van strijd door te vechten met alle mogelijke gevolgen van dien". Opgeven was geen optie.

 

Door een hond te laten deelnemen aan de zgn. Bear en Bull baiting, testte men de "gameness", de kracht en de kwaliteiten van de hond.

 

Hier is de basis gelegd voor de Staffordshire Bull Terriër, de American Pitt Bull Terriër en de American Staffordshire Terriër.In 1835, met de introductie van nieuwe wetten ten aanzien van het welzijn van dieren, werd een eind gemaakt aan deze gruwelijke vorm van sport. Voorstanders van deze "bloodsports" bedachten daarop iets nieuws.., hondengevechten.

Het organiseren van hondengevechten was daarbij ook nog eens eenvoudiger en niet in de minste goedkoper dan het organiseren van Bull en/of Bear baiting. De hondengevechten werden aangegrepen om deze "bloodsports" te kunnen voortzetten. Daarnaast voorzag het ook voor een gedeelte van het levensonderhoud. Deze gevechten gingen namelijk meestal ook gepaard met het inzetten van weddenschappen, dus inkomsten.

 

Tientallen jaren later werden hondengevechten nog steeds (illegaal) georganiseerd onder de zogenaamde "working class" in zowel de Verenigde Staten als in Groot Brittannië. Men liet honden tegen elkaar strijden in de pit. De hond die tot het laatst bleef vechten, beter gezegd, de hond die het gevecht overleefde, werd erkend en gevierd als de winnaar. In deze kringen werd vooral het "gameness" geprezen. Honden die tijdens een gevecht opgaven, waren uiterst ongewenst wat verwoord werd als "curs". Een ander belangrijk aspect in deze geschiedenis is dat honden tijdens de gevechten in de pit vaak werden gehandled door hun eigenaren en/of een scheidsrechter. Hiermee werd aangetoond dat de honden ten opzichte van mensen volstrekt betrouwbaar waren. Dit in tegenstelling met de enorme agressie die ze ten toon spreidden naar hun opponenten.

 

Het klinkt raar, maar juist vanwege deze macabere voorgeschiedenis heeft de Staffordshire Bull Terriër zijn (nu nog) alom geprezen temperament te danken. Zo ook verwoord door de American Kennel Club:

 

"From the past history of the Staffordshire Bull Terrier, the modern dog draws its character of indomitable courage, high intelligence and tenacity. This, coupled with its affection for its friends, and children in particular, its off-duty quietness and trustworthy stability, makes it a foremost all-purpose dog"

 

KENNEL CLUB ERKENNING:

Op 25 Mei 1935 werd het ras erkend door de UK Kennel Club. Het bereiken van deze status is te danken aan de vele inspanningen van Joseph Dunn en Joe Mallen. Dunn en Mallen nodigden hun kennissenkring uit voor een Stafford meeting in het Cross Guns Hotel in Cradley Heath, South Staffordshire. Joe Mallen was destijds eigenaar en uitbater van dit hotel.

 

Ongeveer dertig fokkers kwamen daar bijeen en samen richtten zij "the Original Staffordshire Bull Terriër Club" op. De naam werd kort daarop gewijzigd in "Staffordshire Bull Terriër Club", dit gebeurde omdat de "Bull Terriër Club" bezwaar aantekende tegen het gebruik van het woord "Original" in de naam. In die periode ontstond ook het importeren van de Staffordshire Bull Terriër in de Verenigde Staten. Sindsdien is het ras uitgegroeid tot één van de populairste hondenrassen met een grote afvaardiging op de Crufts Dog Show.